H Γκαλερί Ζουμπουλάκη σας προσκαλεί στη νέα ατομική έκθεση του Στέφανου Ρόκου, με τίτλο «Οι Δύο Ναοί» την Πέμπτη, 7 Απριλίου 2022. Θα παρουσιαστούν ζωγραφικά έργα μεικτής τεχνικής σε χαρτί και καμβά, δύο ξυλογραφίες, ένα animation, καθώς και το ομότιτλο βιβλίο (Εκδόσεις Στερέωμα).
Το 2019 –λίγο πριν την έναρξη της πανδημίας- ο Στέφανος Ρόκος ταξίδεψε για δέκα μέρες στην Ιαπωνία. Με αφορμή αυτό το ταξίδι, δημιούργησε τη σειρά έργων που θα παρουσιαστεί «αποτυπώνοντας θαυμαστά στο έργο του έναν κόσμο έντασης και ερωτισμού, υπαινικτικών χειρονομιών και δυνατών σημείων, ανομοιογενών συζεύξεων και αντιθετικών αναπαραστάσεων»*.Όπως σημειώνει ο Κώστας Χριστόπουλος, ένας εκ των συγγραφέων του βιβλίου που εκδίδεται με αφορμή τη σειρά αυτή των έργων, εικαστικού επιμελητή και επίκουρου καθηγητή στην ΑΣΚΤ, o Ρόκος «φτιάχνει ένα προσωπικό εικαστικό «ημερολόγιο» όχι για να μας αποκαλύψει κάτι «ξένο», κάτι που ενδεχομένως ουδέποτε έχουμε δει, αλλά για να πολλαπλασιάσει τις δυνατές εκδοχές του ήδη γνώριμου και να μας προσφέρει με πρωτότυπο και ευφάνταστο τρόπο ορισμένες επιπλέον εκφάνσεις του.
Τίποτα δεν υπάρχει «έξω» από τον κόσμο που περιγράφεται στα έργα του. Όλα βρίσκονται «εντός» του. Ωστόσο αυτός ο κόσμος δεν μοιάζει ενιαίος, αδιαίρετος και ομοιογενής. Διατηρεί κάτι παράδοξο, ένα συνεχές από διαφορές και επαναλήψεις. Έναν τέτοιου είδους τόπο συνιστά και η Ιαπωνία, όπως μας την περιγράφει ο Ρόκος μέσα από τη ζωγραφική του. «Οι δύο ναοί», ο τίτλος της σειράς αυτής των έργων του, γίνεται και με αυτόν τον τρόπο κατανοητός. Ο ένας «ναός», αυτός του βουδισμού, αντιπαρατίθεται σε έναν άλλο, εκείνον του σιντοϊσμού.
Τα χρώματα, τα σχήματα, οι γραφές και οι μορφές που χρησιμοποιεί ο Ρόκος έρχονται συχνά σε αντίθεση μεταξύ τους, δημιουργώντας αποκλίνουσες αναπαραστάσεις στην ίδια ζωγραφική επιφάνεια. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις πολλαπλές αφηγήσεις σε αυτή».
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης γράφει για αυτή τη ζωγραφική ενότητα «Στη ζωγραφική μου τα φαντάσματα της ιαπωνικής μυθολογίας ταυτίζονται με τα φαντάσματα του μυαλού μου. Κυριαρχούν προσωπικές ιστορίες, στιγμές εσωτερικής πάλης, και μια διαρκής ενθουσιώδης περιέργεια. Αισθάνομαι ότι γίνομαι, για λίγο, μέρος μιας καθηλωτικής κουλτούρας, κι αυτό το χάος προσπαθώ να το μοιραστώ με κάποιον που δεν βρίσκεται εκεί» […] «Σ’ εκείνη τη μεγάλη βόλτα, περπατώντας μέσα στα δύο λατρευτικά συγκροτήματα, σκέφτηκα πόσο αρμονικά συνυπήρχαν γύρω μας το Σίντο και ο βουδισμός, που παίρνουν μορφή μέσα από τις ιδιαιτερότητες, τους κανόνες και τα σχήματα των ναών με τους ακραία αντιθετικούς χαρακτήρες· όπως δύο άνθρωποι. Ακόμη και τώρα μου φαίνεται ενδιαφέρουσα αυτή η παρομοίωση των ναών με τους ανθρώπους. Θα μπορούσα να είμαι οποιοσδήποτε από τους δύο αυτούς ναούς».
*Απόσπασμα από το ΔΤ των εκδόσεων «Στερέωμα», με αφορμή την έκδοση και διάθεση του βιβλίου του Στέφανου Ρόκου «Οι Δύο Ναοί», 2022.
