Ο Νίκος Αλεξίου παρουσιάζει το έργο «San Marco di Venezia» στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη.
Πρόκειται για μια εγκατάσταση με μεγάλες εκτυπώσεις σε χαρτί, στις οποίες «αποτυπώνεται» από τον καλλιτέχνη η πλατεία και ο ναός του Αγίου Μάρκου στη Βενετία.
Το έργο αυτό αποτελεί συνέχεια της εγκατάστασης «The End» με θέμα το επιδαπέδιο ψηφιδωτό του Καθολικού της Ιεράς Μονής Ιβήρων, το οποίο εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 52η Biennale της Βενετίας, το 2007. Η Piazza San Marco αποτελεί για τον καλλιτέχνη ένα «δοχείο» απόθεσης αγαθών -πολιτισμικών και υλικών- και ιδεών από τον υπόλοιπο κόσμο, ένα είδος ανοιχτού μουσείου. Η ροή υλικών, τεχνικής, τεχνιτών διαφορετικών εποχών από την Ανατολή προς τη Βενετία αποτυπώνεται στο δάπεδο της βασιλικής και του γύρω χώρου. Αυτό το μαρμάρινο «χαλί» λειτουργεί ως πεδίο γεφύρωσης και συγχώνευσης διαφορετικών πολιτισμών και εποχών.
Η Μονή Ιβήρων και η βασιλική του Αγίου Μάρκου αποτελούν σταθμούς σε ένα οδοιπορικό του καλλιτέχνη για την κατανόηση και «ερμηνεία» σχεδιαστικών μονάδων που εμπλέκονται και δομούνται σε μεγάλα σύνολα. Ο Ν.Α. αποτύπωσε επί χρόνια, λεπτομερώς και επιμελώς, όλα τα pattern της πλακόστρωσης και των ψηφιδωτών δαπέδων εντός και εκτός του ναού (πλατεία, παλάτι του δόγη, στοές και στενά που πλαισιώνουν την πλατεία). Ωστόσο, για να κατανοήσει και να αποδώσει τη σημασιολογική δομή του δαπέδου και να «κατακτήσει» την εσωτερική λογική της τεχνικής σχεδιασμού και κατασκευής ενός τέτοιου έργου, εκτός από την επιτόπου παρατήρηση και αποτύπωση, βασίστηκε σε προγενέστερα σχέδια, βιβλία και πλήθος από φωτογραφίες. Συνδυάζοντας όλη αυτή τη γνώση και τις εικόνες, δημιουργεί το δικό του ιδανικό τοπίο που ισορροπεί από την μια στο φυσικό χώρο και από την άλλη στην ιδεατή γεωμετρία του.
Επιλέγοντας να τοποθετήσει το έργο στο δάπεδο της Γκαλερί, επιδιώκει την αίσθηση της αναπαράστασης μιας πόλης στα πόδια του θεατή, δημιουργώντας την εντύπωση ενός παιχνιδιού.
Respondent: Μανώλης Ζαχαριουδάκης
