Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Νίκου Τοπαλίδη, με τίτλο “Α walk along the shore”, που εγκαινιάζεται την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2023.
Όπως γράφει στο κείμενο «Η νύχτα των εικόνων» ο συγγραφέας και επιμελητής Αποστόλης Αρτινός: «Στην έκθεση «A walk along the shore» του Νίκου Τοπαλίδη, αλλεπάλληλες στρώσεις γραφίτη πάνω σε επιφάνειες χαρτιού, εκθέτουν μια ατμόσφαιρα νυχτερινή.
Σκοτεινοί ορίζοντες, που αναλαμβάνουν το ανάγλυφο της πραγματικότητάς τους απ’ τις χαράξεις και τα σκαλίσματα που κάνει ο καλλιτέχνης πάνω σ’ αυτή τη πυκνή, σκοτεινιασμένη επιφάνεια.
Το ασημένιο αυτό σκοτάδι του γραφίτη φωτίζεται από ίχνη, που αποκαλύπτουν σταδιακά, στο διερευνητικό βλέμμα του θεατή, κι ανάλογα με τη γωνία θέασης, και τη θέση του φωτός, την αντοχή ενός τοπίου.
Βραχώδεις λόφοι να κατηφορίζουν στη θάλασσα. Πού αλλού; Θα ’λεγε ο Σεφέρης. Το βλέμμα εδώ αναζητά επίμονα τα σημεία, και τα σημεία αναζητούν επίσης το βλέμμα που τα διακρίνει.
Τα ζωγραφικά έργα του Τοπαλίδη είναι τοπία προς διερεύνηση, επιφάνειες που προσκαλούν το θεατή, το ενεργό βλέμμα του. Τοπία που αλλάζουν τους τονισμούς της ορατότητάς τους ανάλογα με τη δική μας ετοιμότητα.
Πολλά νυχτερινά τοπία του Τοπαλίδη είναι ακτογραμμές, αυτή η υποφωτισμένη γραμμή που αφήνει πάνω στην άμμο το κύμα μέσα στη νύχτα. Παρά θίν’ αλός, μια μεθόριος πάντα, μια επικοινωνία με το πέραν, με τους νεκρούς.
Δεν είναι ειδυλλιακά τοπία της ζωής, αλλά ανησυχαστικά περιβάλλοντα ενός διεγερμένου ψυχισμού. Σκηνές, που μέσα τους θροΐζουν σελίδες της Σέλλευ και του Κλάιστ. Τις ακούω!
Τοπία που διεγείρουν αυτό το αρνητικό πεπρωμένο του ρομαντικού ανθρώπου. Ο μυστηριώδης χαρακτήρας τους υποστασιώνει και τη μοιραία του σκιά.
Γίνονται έτσι αυτές οι εικόνες, μια εικονοποιία του τραγικού, ακόμη μία, που αναμετράται με τις ιδεώδεις μορφές του. Υπάρχει μια τυπολογία εδώ, του μυστικού και του
σκιώδους, της μη εξεικόνισης, που επαναδιατυπώνει τις αναπαραστατικές αντιλήψεις. Οι αναπαραστάσεις δεν ακολουθούν έναν μιμητικό κανόνα, αλλά αναλίσκονται σε μεταγλωσσικές υπερβάσεις.
Είναι εικόνες που δεν περιγράφονται, αλλά υποστασιώνουν τις αδύνατες ομοιώσεις τους. Και είναι, εν τούτοις, αντικειμενοποιήσεις του κόσμου μας· πώς αλλιώς;».
Θα παρουσιαστούν έργα γραφίτη σε χαρτί, ποικίλων διαστάσεων.
