Jack Pierson – Μαρίνα Καρέλλα | “for those of us who know, we know…”*
Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την έκθεση της Μαρίνα Καρέλλα και του Jack Pierson. Η έκθεση περιλαμβάνει τα νέα ζωγραφικά έργα της Μαρίνας Καρέλλα και μια επιλογή από φωτογραφίες, σχέδια και γλυπτά του Αμερικανού εικαστικού Jack Pierson σε συνεργασία με τη Γκαλερί Thaddaeus Ropac.
Ο γενέθλιος τόπος αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης της Μαρίνας Καρέλλα. Η καλλιτέχνης ποτέ δεν έφυγε από την Ελλάδα, καθώς μεταφέρει την ελληνική ψυχή της πάντα μαζί της. Όπως ο Καβάφης ονειρευόταν την Αλεξάνδρεια, έτσι και η Καρέλλα ζωγραφίζει την Ελλάδα, υπογραμμίζει ο κριτικός τέχνης Andrien Goetz. Οι πίνακες της Μαρίνας Καρέλλα μοιάζουν με παλίμψηστα, όπου εικόνες, μνήμες και σύμβολα γίνονται η βάση για τη δημιουργία νέων έργων· αποτυπώνουν τα θραύσματα μιας εποχής που δεν είναι τόσο μακρινή. Τα αριστοτεχνικά της έργα, είτε ως σύνολο είτε αποσπασματικά, επιτρέπουν στον θεατή να φτιάξει τη δική του ιστορία· μια περιήγηση στο παρελθόν, μια περιπέτεια στο τώρα, ένα όραμα για το μέλλον από το πρίσμα πάντα της προσωπικής του ποιητικής.
Η εικαστική παραγωγή του Jack Pierson ενσωματώνει μια σειρά μέσων που εκτείνονται από λέξεις-γλυπτά, εγκαταστάσεις, σχέδια, πίνακες ζωγραφικής και φωτογραφίες. Τα έργα του παρουσιάζονται στην έκθεση, κυρίως οι λέξεις- γλυπτά, αποτελούν εξαιρετικά δείγματα της δουλειάς του. Ο Pierson άρχισε να δημιουργεί τις λέξεις-γλυπτά το 1991, χρησιμοποιώντας παρατημένα αντικείμενα-γράμματα που έβρισκε και έσωζε από μάντρες, πινακίδες κινηματογράφων και εστιατορίων, τα καζίνο του Λας Βέγκας και άλλες εγκαταλελειμμένες επιχειρήσεις. Τα γράμματα – γλυπτά δημιουργούν μεμονωμένες λέξεις ή φράσεις που προκαλούν πάντα μια πολλαπλότητα νοημάτων. Παράλληλα, θα παρουσιαστεί μια σειρά σχέδια σε χαρτί με τον γενικό τίτλο «Αντίνοος» και πέντε φωτογραφίες που αποπνέουν τη χαρακτηριστική αύρα αποπλάνησης και γοητείας, ιδιαίτερο γνώρισμα των εικόνων του.
*Ο τίτλος της έκθεσης, ελεύθερη απόδοση των στίχων «Εμείς οι μυημένοι, οι φίλοι του οι στενοί· εμείς οι μυημένοι γνωρίζουμε για ποιόνα εγράφησαν οι στίχοι» του ποιήματος του Κωσταντίνου Καβάφη «Τέμεθος, Αντιοχεύς· 400 μ.X.» μας θυμίζει πως συχνά ό,τι τίθεται ως θέμα και ως κεντρικό πρόσωπο ενός ποιήματος, ενός έργου γενικά, δεν είναι παρά ένα «άλλοθι», προκειμένου ο δημιουργός να εκφράσει κατά τρόπο συγκαλυμμένο πολύ πιο προσωπικά του βιώματα και συναισθήματα.
