Την Τρίτη 17 Φεβρουαρίου εγκαινιάζεται στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη η έκθεση του Χάρη Κοντοσφύρη με τίτλο «Ηλεκτρικό σπίτι». Ο χώρος της Γκαλερί μεταμορφώνεται μέσα από μια εγκατάσταση με γλυπτά από τσιμέντο, ζωγραφική και αυθεντικές παλιές πινακίδες ανασυρμένες από το δρόμο.
Ο εικαστικός Χάρης Κοντοσφύρης ανακαλεί την εφηβεία των αισθήσεων, του έρωτα, του κοινωνικού φόβου, μαζί με τις παιδικές αναμνήσεις. Στο πλαίσιο ενός επίκαιρου προβληματισμού, προσκαλεί το θεατή να εισέλθει στο μυαλό ενός εφήβου, λίγο πριν την «εξέγερση».
Η «αποκοπή» και η «ένταξη» είναι ζητήματα που απασχολούν τον καλλιτέχνη, ο οποίος αποδίδει μια αφήγηση της πνευματικής αλλοτρίωσης, του κοινωνικού μετεωρισμού, της ψυχολογικής και ψυχαναλυτικής ανασυγκρότησης. Στοιχεία ιδιωτικότητας και δρόμου, παρόν και μέλλον σκαλίζουν το παρελθόν του καθενός μας.« … Ο επισκέπτης μπαίνοντας, αντιμετωπίζει στην είσοδο τρεις εφήβους που “κλείνουν” τις αισθήσεις τους (αναφορά στη γιαπωνέζικη αναπαράσταση με τους τρεις πίθηκους “Δε βλέπω, δεν ακούω, δε μιλάω”) και λειτουργούν σαν οδόφραγμα. Ο ένας βλέπει, ο άλλος ακούει και ο τρίτος οσφραίνεται την επιθετικότητα ενός κογιότ στην άκρη ενός ξέστρωτου κρεβατιού, γεμάτου από αγάπη, ηλεκτρισμένη σεξουαλικότητα, μοναξιά και παραπλανημένο γενετήσιο ένστικτο.
Αυθεντικές επιγραφές αποκαθηλωμένες από την Ομόνοια και το Παγκράτι σκηνογραφούν το δρόμο της έκθεσης, της σύγκρουσης, της υποκρισίας, της αδιαφορίας, της απώθησης και της έλξης για το μέλλον.
Ο δρόμος γεμίζει με αναπλασμένα ζωγραφικά πόστερ από τις συναυλίες του Παύλου Σιδηρόπουλου και ένα μεγάλο πορτρέτο του, ζωγραφική πράξη πάνω στην αγέραστη αλλά ήδη χαμένη εφηβεία.
Η εφηβεία, που είναι η στιγμή της αποκοπής από την οικογένεια, και η χαμένη παιδικότητα συνυπάρχουν μέσα από δεκάδες ατάκτως ερριμμένα έμψυχα τσιμεντένια παιχνίδια, εγκαταλελειμμένα στη γωνιά της γκαλερί…»
Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη της Λέσβου το 1965. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Χατζίκου στην Αθήνα (1984-1987) και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) στην Αθήνα (1987-1993). Έχει συμμετάσχει στην 3η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών Μεσογειακών Χωρών στη Μπολώνια της Ιταλίας (1988), στο Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ (1991), στην Configura2 στην Ερφούρτη της Γερμανίας (1995), στο Φεστιβάλ Δρόμου στο Ισμίτ της Τουρκίας (2001), με εγκαταστάσεις του στο Μοναστήρι Φυρογίων της Σίφνου από το 1999 έως το 2001 και στο Ίδρυμα Κυδωνιέως στην Άνδρο (2007). Το 2004 συνεργάστηκε με την Cheap Art για την παραγωγή και την παρουσίαση της εγκατάστασης «Αθήνα-Πεκίνο», που απετέλεσε και την επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας στην 26η Μπιενάλε του Σάο Πάολο της Βραζιλίας με Εθνική Επίτροπο την ιστορικό και κριτικό τέχνης, Ειρήνη Σαβαννή. Το έργο «Αθήνα-Πεκίνο» εκτέθηκε επίσης στη 2η Διεθνή Μπιενάλε του Πεκίνου, το Σεπτέμβριο του 2005. Το 2007 παρουσιάστηκε ατομική του έκθεση με τίτλο «Adorno in Love» στην Globe Gallery στο Newcastle της Αγγλίας. Το 2007 διοργάνωσε από κοινού με τους εικαστικούς Ζωή Παππά και Chirstian Rupp τη διεθνή εικαστική έκθεση «Trauma Queen» στην Αθήνα. Συνολικά, έχει πραγματοποιήσει έντεκα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2003 εξέδωσε το βιβλίο του με τον τίτλο «Έσοπτρο» από τις εκδόσεις futura. Από το 2007 διδάσκει στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
