Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Νίκου Λαγού με τίτλο «Εσωστρέφεια».
Η έκθεση αποτελείται από την τελευταία ενότητα ζωγραφικών έργων του εικαστικού.
Όπως αναφέρει ο Ιστορικός Τέχνης Γιάννης Μπόλης στο κείμενο καταλόγου: «Σ’ ένα απόλυτα προσωπικό ύφος, ο Νίκος Λαγός επεξεργάζεται ένα σώμα εικονιστικών αναφορών τις οποίες ενσωματώνει, συνδυάζει και μετασχηματίζει σε έργα ευφάνταστα, και πρωτότυπα, οργανώνοντας το ζωγραφικό πεδίο των αφηγήσεών του. Μέσα από την έντονη χρωματικότητα ή τη σχεδόν μονοχρωματική απόδοση, τη σχηματοποίηση και την απλοποίηση, οι συνθέσεις του παραπέμπουν, άμεσα και συνειδητά, σε παιδικές ζωγραφιές ή γκράφιτι. Ο χώρος τους, τις πιο πολλές φορές, παρουσιάζεται ασφυκτικά “κατοικημένος”, δίνοντας την αίσθηση μιας ιδιότυπης κατάστικτης επιφάνειας, ενός μεταμοντέρνου χειρόγραφου κώδικα ή ενός οπτικού γρίφου, μιας σημειωτικής γραφής όπου η σύνδεση ανάμεσα στα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα, τη φυσική παρουσία και τη νοητική κατασκευή, κυριαρχεί. Με εξαιρετική αντίληψη ρυθμού, ισορροπίας και δομής, μορφές, σύμβολα, λέξεις, γράμματα, προτάσεις και γλωσσικά παιχνίδια, συνωθούνται και συμβιώνουν σε μια άρρηκτη και διαδραστική σχέση μεταξύ τους, χαρτογραφώντας λαβυρινθώδεις μικρόκοσμους και κατευθύνοντας στα όρια μιας εντύπωσης, δυνατής και αυθόρμητης.
Η σκηνοθεσία των έργων και η εικαστική τους πραγμάτωση, παρά την απλότητά τους, δίνουν το έναυσμα για συνειρμούς με πολύ πιο σύνθετα δεδομένα προς μια περιοχή αλληγοριών σχετικά με τις αγωνίες της ύπαρξης, σε μια κρίσιμη και μεταβατική, αντιφατική και θρυμματισμένη εποχή. Ο δημιουργός, έρχεται να μιλήσει, με συνοχή και καθαρότητα, για τις εμμονές του, να αναδιφήσει στα ίχνη μιας εσώτερης αναζήτησης, να καταστήσει ορατά, ως ψυχικά αποτυπώματα, τα βιώματα, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του, να καταγράψει και να εξομολογηθεί την ποιητική της ανολοκλήρωτης προσπάθειας και την ηθική του αδιεξόδου, να απευθυνθεί, να αναστοχασθεί και να επικοινωνήσει, να συνδιαλεχθεί με τις επιθυμίες της παιδικής ηλικίας, τις ανασφάλειες και τους φόβους της ενήλικης ζωής, να εμβαθύνει σε στερεότυπα και ταυτότητες, κοινωνικούς ρόλους και συμπεριφορές, να απεικάσει τη ζωτική του σχέση με τον κόσμο, να επαναπροσδιορίσει τη στάση του απέναντι σε πράγματα και αξίες μέσα από μια επίπονη και σκληρή διαδικασία ωριμότητας, υπέρβασης και ανασύνταξης.
Χωρίς να στερούνται ανατρεπτικού πνεύματος και καταλυτικού χιούμορ, οι συνθέσεις του Νίκου Λαγού αποκαλύπτουν και εικονοποιούν τις εσωστρεφείς διαδρομές του, αντανακλούν έναν εσωτερικό τρόπο βίωσης και μετάπλασης της πραγματικότητας, έναν ιδιαίτερο ψυχισμό, συστήνουν μια εναλλακτική, άκρως ενδιαφέρουσα, πρόσληψη της ζωής, των βεβαιοτήτων, των αντιφάσεων και των ανατροπών της».
