Μία από τις επιθυμίες του Νίκου Αλεξίου ήταν να οργανωθεί μία έκθεση με τους φίλους του εικαστικούς Μανώλη Ζαχαριουδάκη και Μανώλη Χάρο. Αφορμή για τις πρώτες συζητήσεις μας στάθηκε μία φωτογραφία από κοινή τους παρουσίαση στην εφημερίδα Liberation το 1987.
Ήταν στις αρχές Ιανουαρίου που τηλεφώνησα στον Νίκο Αλεξίου για να τον ενημερώσω ότι η έκθεση που από καιρό σκεφτόταν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσα στον Απρίλιο.
Δ.Ζ.
Συνέχεια: γιατί ο Νίκος Αλεξίου (11 Νοεμβρίου 1960 – 25 Φεβρουαρίου 2011) μέσα από το έργο του είναι παρών, είναι εδώ.
Συνέχεια: γιατί ο ίδιος ήθελε αυτή η έκθεση να αποτελέσει συνέχεια της μακρόχρονης συμπόρευσης με τους ομήλικους και φίλους Μανώλη Ζαχαριουδάκη και Μανώλη Χάρο. Οι τρεις τους ως ομάδα είχαν εκθέσει στο παρελθόν τέσσερεις φορές (1987, 1993, 1998, 2004).
Το ιστορικό: Από τα τέλη Δεκεμβρίου 2010 απασχολούσε τον Νίκο Αλεξίου η προοπτική μιας έκθεσης στους επόμενους μήνες. Τον Ιανουάριο του 2011 αποφάσισε ότι θα γινόταν μαζί με τους Μ..Ζ. και Μ.Χ. Συζήτησε μαζί τους, επέλεξε το έργο του, ορίστηκε η ημερομηνία. Το επόμενο διάστημα έγιναν αρκετά δοκίμια των εκτυπώσεων έως ότου εγκρίνει το αποτέλεσμα.
“Respondent” της έκθεσης όρισε τον συνεργάτη του γλύπτη Χαρίση Τσιούρα.
Τα έργα: Πυρήνα της έκθεσης αποτελεί το έργο του Ν.Α., ενώ τα έργα των δύο άλλων αποκτούν πλέον χαρακτήρα αφιερώματος.
Νίκος Αλεξίου: “Grid Inverted”, 2011. Εκτύπωση, συνολικών διαστάσεων 7,00 χ 2,40 μ. Ανήκει στη σειρά Grid που περιλαμβάνει πλήθος έργων (αρχές της δεκαετίας 1990 έως 2010), διαφόρων διαστάσεων: σχέδια, συναρμογές από καλαμάκια ή σπάγγο και κατασκευές από χαρτί ή μέταλλο. Το έργο σχεδιάστηκε σε υπολογιστή, με την ανάπτυξη ενός τρισδιάστατου μοντέλου, που δημιουργείται από το αραίωμα και την πύκνωση ενός λεπτότατου δικτυωτού. Αυτό αποτελεί τη ρυθμικά επαναλαμβανόμενη, στον οριζόντιο και κατακόρυφο άξονα, σχεδιαστική μονάδα της εικόνας. Το “Grid Inverted”, έργο λιτό και εμβληματικό, εμπεριέχει τον αρχετυπικό και συμπαντικό χαρακτήρα των έργων της σειράς.
Μανώλης Ζαχαριουδάκης: «Χορός», 2011. Μεγάλο κολάζ με χαρτί σε χαρτί. Σχέδια και σημειώσεις διαφόρων περιόδων κολλήθηκαν σε ήδη τυπωμένα χαρτιά Α4, τα οποία στη συνέχεια ενώθηκαν σε μεγάλες χάρτινες επιφάνειες. Γύρω από τα κολλημένα χαρτάκια, γεωμετρικά μαύρα μοτίβα σχεδιασμένα με χοντρό πινέλο σχηματίζουν ένα ρυθμικά επαναλαμβανόμενο πλέγμα, όπως τα βασικά βήματα ενός ρυθμικού χορού.
Μανώλης Χάρος: Συμμετέχει με δύο έργα, πλούσια σε χρώμα και ένταση. 1) Το «Μεγάλο βάζο με λουλούδια», 2011, τρισδιάστατο, από χαρτόνια και πλέξιγκλας. 2) «Το νησί», 2006. Πρόκειται για ζωγραφισμένη εικόνα, που στη συνέχεια με τη χρησιμοποίηση ηλεκτρονικού υπολογιστή τυπώθηκε σε πολύ λεπτό ιαπωνικό χαρτί. Το ελαφρύ, σχεδόν άυλο, υλικό υποστηρίζει το θέμα, που είναι εμπνευσμένο από το «Νησί των Νεκρών» του Böcklin, πολύ γνωστό έργο που αναφέρεται στον χώρο της σιωπής και της γαλήνης της «άλλης μεριάς».
