Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την εγκατάσταση με τίτλο «White Power» του Νίκου Τρανού.
Ο Νίκος Τρανός (γ. 1957), γνωστός από τις εγκαταστάσεις του με κύριο γνώρισμα τις συσσωρεύσεις, χρησιμοποιεί συνδυαστικά πολλά και διαφορετικά υλικά και μέσα για να αφηγηθεί τις «ιστορίες» του. Το εν εξελίξει έργο με γενικό τίτλο White Power ξεκίνησε το 2007 και περιλαμβάνει διάφορες ενότητες που σχολιάζουν πραγματικές και φανταστικές καταστάσεις.
Στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη ο Νίκος Τρανός παρουσιάζει μια εύθραυστη πολυσυλλεκτική εγκατάσταση μεγάλων διαστάσεων που αποτελείται από:
• Γλυπτά από ψημένο άργιλο και οικιακά έπιπλα. Τα έπιπλα σκουπίδια που βρίσκει εγκαταλειμμένα στους δρόμους της Αθήνας, μάρτυρες αστικών βιωμάτων αλλά και ανθρώπινων μέτρων, κτίζουν μια ασφυκτική δομική σχέση με τα υπερμεγέθη κεραμικά που τα καταλαμβάνουν, τα καταπλακώνουν, τα εγκλωβίζουν ή και τα εξαφανίζουν. Τα κεραμικά είναι φτιαγμένα από διάφορα χώματα, αργίλους, πορσελάνες, υαλώματα, χρώματα, κόλλες, σμάλτα, ψυχρά και θερμά, ψημένα δύο και τρεις φορές στους χίλιους βαθμούς κελσίου. Ο άργιλος αποτελούσε και αποτελεί πρωτογενές δομικό υλικό για τελετουργικά εργαλεία, γλυπτά, οικιακά χρηστικά σκεύη, διακοσμητικά παντός είδους και κυρίως είναι οικοδομικό υλικό.
• Μία φρίζα ύψους 30cm και 50 περίπου μέτρων μήκος με τίτλο Green Park διατρέχει όλους τους χώρους της γκαλερί αποτελώντας δομικό αφηγηματικό φόντο της έκθεσης. Τα 250 σχέδια, 20χ30cm, που την αποτελούν είναι ζωγραφισμένα με έγχρωμα στυλό σε χαρτί 250gr και με επιμέλεια σχεδιαστή αρχαιολογικής ανασκαφής, καταγράφουν διάφορες σύγχρονες αστικές ιστορίες· καθρεφτίσματα, θραύσματα από το μωσαϊκό του κοινωνικού γίγνεσθαι.
• Μία βιντεοσκοπημένη δράση του 2010, με τίτλο Ασκήσεις ομοιοπαθητικής για στρατηγούς, στην οποία ο Τρανός σκηνοθετεί πραγματικές εκρήξεις καταστρέφοντας οικοδομές από ζαχαρόκυβους.
• Το «χτίσιμο» ενός βιβλίου με αποσπάσματα από διάφορα βιβλία, έργο σε εξέλιξη και με αρχή το Αρκάνα 17 (1944) του Αντρέ Μπρετόν σε πέντε γλώσσες. «Η Αρκάνα 17 είναι ποίημα ελπίδας βασισμένο στον έρωτα και στην ελευθερία» (Ν. Κάλας).
• Και τέλος, την αλληλογραφία (1966-1971) ανάμεσα σε έναν μετανάστη στη Γερμανία και στη μάνα του στην Αθήνα.
Όλα τα παραπάνω σκηνοθετούνται σε οικιακό και οικείο περιβάλλον σχολιάζοντας την καταστροφή σαν θέαμα. Η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στα αντικείμενα που αλλάζουν κλίμακα ως προς τους χρήστες τους και γίνονται απειλητικά, καθώς και η αίσθηση του κινδύνου ανατροπής, προκαλούν στον θεατή μια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που ενδυναμώνει τον κοινωνικό προβληματισμό που διατρέχει το έργο του Τρανού στο σύνολό του.
Δείγματα του White Power παρουσιάστηκαν στην έκθεση Battlefield στον πολυχώρο TAF (2010), στην έκθεση Greek Art, στην γκαλερί Sem-Art στο Μονακό (2011), στην 4η Μπιενάλε της Αθήνας AGORA (2013) με το έργο Παγετώνας 1, στην 5η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (2015) με το έργο Ένας παγετώνας στο τραπέζι μας –σχόλιο για τον «πυρηνικό χειμώνα» με αφορμή τη Φουκουσίμα.
Σύντομο Βιογραφικό σημείωμα:
Γεννήθηκε στους Ζάρακες Ευβοίας το 1957. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Γιώργου Νικολαΐδη (1983-88), και παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην ίδια σχολή, ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. (1989-92). Μέσω του προγράμματος Erasmus παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στην Ecole des Βeaux-Αrts στο Παρίσι (1990-91). Η πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 1990 (γκαλερί Άρτιο). Διδάσκει γλυπτική στην A.Σ.K.T. από το 1995. Έχει οργανώσει εργαστήρια, εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις με καλλιτεχνικό περιεχόμενο. Από το 2003 είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας SΑVRΑ ART. Έχει πραγματοποιήσει αρκετές ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις στην Ελλάδα και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά αναφέρονται οι εξής: Biennale Νέων Δημιουργών της Ευρώπης και της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη 1986, Μπολόνια 1988), Lineart (Γάνδη, Βέλγιο 1990 και 1991), Inside (Κάσσελ, Γερμανία 1997), 42ο Salon de Montrouge, (Γαλλία 1997), Art Athina (1993, 1995, 1997,2000), κ.ά.
